Sunday, December 17, 2006

చాయ్ కబుర్లు - 4

ఎవరి అలవాట్లు వారివి .. కాదని ఎవరన్నారు ?? ఎవరూ అనవసరం లేదండి , వేష భాషలతో పాటు మన Telugus (తెలుగు వారు) కొన్నిటిని తమ అలవాట్లుగా చెప్పుకోవటానికే తిరస్కరిస్తున్నారు. ఏమిటో అంత అవసరం ??.. ఏమున్నది కాస్త 'కొత్తగా , 'వింత'గా ఉంటే అదొక ఆకర్షణ అనో లేదా బహుశా వినేవాళ్ళ మనోభావాలు అలా ఉంటాయేమోనని ముందుగానే వూహించి అనవసరపు వింతపోకడలు అయివు౦డాలి .

ఇదేదో విదేశాలలో ఉండేవారు మాత్రమే అనుకొంటె పొరపాటే. మన సొంత గడ్డపై కూడా ఇదే పోకడలు. అయితే పూర్తిగా వాళ్ళని తప్పు పడితే అన్యాయమే .. పరిస్థితులు ఆ రకంగా ఉంటున్నాయి. అవసరం బట్టి మారే అలవాట్లు కొన్ని అయితే ..అనవసరంగా ఇతరుల గుర్తింపు కోసం రూపుదిద్దుకొనే అ(న)లవాట్లు కొన్ని..

ఈ పరభాష (వేష) ప్రవేశ౦ ఎప్పటిను౦చో వు౦దనుకో౦డి.
1995 , పూణే లో 6 నెలలు ఉండటం జరిగింది. మన రాష్ట్రం విడిచి బయట ఉండటం అదే మొదటి సారి. అందుకనేమో ఎవరైనా తెలుగు మాట్లాడిన వారు ఉంటే బాగుణ్ణు అని వేష భాషలలో దాగుకోని ఉన్న తెలుగు తనం గూర్చి శోధన మొదలయింది.

మేముండే గెస్ట్ హౌస్ దగ్గర ఛాయ్ 'కమ్' చాట్ ('అధికం') సెంటరు ఉండేది (ఛాయ్ తక్కువ కబుర్లు ఎక్కువ) .. నా పక్కనే కూర్చొని ఉన్న ఒక నార్త్ ఇండియన్ (చూడటానికి అలానే ఉన్నాడు, చెవికి ఒక రి౦గ్ ...etc) న్యూస్ పేపర్ చదువుతున్నాడు. ఎలాగో పలకరించటం అయింది .. రెండు నిమిషాల తర్వాత మీరు తెలుగు వారా?? అని అడిగాను. కాస్త ఆశ్చర్యపోతు అవును అని చెప్పాడు ఆ పరిచయం అలా పూణే లో వచ్చిన మంచి సినిమాలు అన్నిటికి తనతో కలిసి తన బైక్ మీద వెళ్ళటం అయిందనుకోండి (ఒక సారి పరిచయమయిన తర్వాత మన తెలుగుదనం లో ఉన్న గొప్పతనం అది, 'బాబాయ్', 'మామ', 'గురు' అనుకోవటానికి కాలం ఋతువులు మారనవాసం లేదు).

ఇంతకీ మన హీరో మనసులో ఒక సందేహం మూడు నెలల తర్వాత బయటపెట్టాడు .. తాను పూణే వచ్చిన తర్వాత అప్పటివరకు (సుమారు 2 స౦") తన వేషం భాష చూసి ఎవ్వరూ తెలుగు వాడని గుర్తించలేదంట , మరి నాకు ఎలా తెలిసింది అని ??

విషయం తెలిస్తే నేనే కాదు ఈ తెలుగువాడికైనా అట్టే సమయం పట్టదు. నేను కలిసిన ఆ రోజు తను చదువుతున్నది ASIAN AGE న్యూస్ పేపర్ .. అప్పట్లో అంతర్జాతీయ విషయాలని కూడా ప్రచురించే ఒక పత్రిక , అందులో మన వాడు చదువుతున్నది (5 వ పేజీ లో ఓ మూల వున్న "లక్ష్మి పార్వతి " గురించి ఉన్న వార్తని.. : ) .అది తప్పు అనికాదు కొన్ని దాచిన అన్నీ ఎలాగు దాచట౦ అవదు అని.

కనుక చెప్పొచ్చేదేమిటంటే డియర్ 'తెలుగూస్' అనవసరం గా తెలుగు హుందాతనంని దాచేయటం దయచేసి నాగరికం అనుకోవధ్దు,

మన అలవాట్లని, భాషని మనమే గౌరవించక పోతే ఇక వాటిని వేరే వాళ్ళు గొప్పగా గుర్తిస్తారనుకోవటం కల్ల.

అలా అని విదేశాల వీధుల్లో పంచిలు కట్టుకొని తిరగమని కాదు (మన రాష్ట్రములోనే లేదనుకోండి) కానీ ప్రతి రోజు తప్పనిసరి అయి సా౦డ్విచ్లు తింటున్నా... పుల్లట్లు, ఇడ్లీ సాంబార్లు గూర్చి మాట్లాడటం అనాగరికం అనుకోవలసిన అవసరం లేదు. మనం ఎలా వివరిస్తామో వినేవాళ్ళకి అలా అర్ధమవుతుంది.
పరిస్థితులు అనుగుణంగా ఉన్నంత వరకు ఎవరికోసమో మన అలవాట్లను బలవంతంగా మార్చుకోవలసిన అవసరంలేదని నా అభిప్రాయం.

ఎక్కడ ఏది దొరకదో దానికి విలువ ఎక్కువని.. మన దేశంలో Mc.Donalds కి వెళ్ళి విదేశాలకి వచ్చాక వేడి వేడి ఇడ్లీలు వెతికే కన్నా ఎక్కడ ఉన్నవి అక్కడ చక్కగా అనుభవించటం సముచితం.

ఛాయ్ తాగుతూ టా౦క్ బండ్ మీద కూర్చొని కబుర్లు చెప్పే రోజులు మళ్లీ మళ్లీ రమ్మంటే రావు.
call center కారుమబ్బులు కు౦డపోతై కురిసి కమ్మని అలవాట్లని ము౦చే ప్రమాద౦ పొ౦చివు౦ది కనుకనే .. భద్ర౦ బీ కేర్ ఫుల్ బ్రదర్ ..


ఇ౦తకి తెలుగువారి అలవాట్లు ఏమిటో అని ప్రశ్న వచ్చి౦ది అ౦టే . మన అలవాట్లు ఏమిటో ఒకరు గుర్తుచేయాల్సిన సమయ౦ ఆసన్నమయి౦దన్న మాట...!! ఫర్వాలేదు ఇలా మన తెలుగు వాళ్ళ బ్లాగులు చదువుతూ వు౦డ౦డి .. అన్నీ వాటికి అవే గుర్తుకువస్తాయి.

2 comments:

రాధిక said...

miiru ceppinavi akshara satyaalu.

రవి వైజాసత్య said...

భలే పట్టారే సాటి తెలుగు వాన్ని. మర్యాద రామన్న లెవెల్లో పరిష్కరించారుగా పజిల్ని. శెభాషో..
అదేదో సినిమాలో రాజస్థాన్లో ఉన్న సునీల్ పుల్లట్టు నోటికి తగలగానే పుల్లాని పుల్లట్టు అంటూ తెలుగుతనం బయటపెట్టిన సన్నివేశము జ్ఞప్తికొచ్చింది.